Soul Food (Inge De Waele, Oostende 2022)

“Het thema is soul food en ik laat het open,” zei de charmante vrouw.

De tuin lonkte. Hij was diep en vol van voedsel voorzien voor insecten en vogels en er klonk het geluid van galmende klanken aangestuwd door de wind die rustig in- en uitademende.

De zon op mijn huid streelde mijn buitenkant met een zachte tong van vlammen terwijl een ekster een duikvlucht nam. Boven mijn hoofd een parasol en daarboven een vliegtuig dat nu alweer uit het zicht is.

Twee wasdraden vinden elkaar bij de paal in het midden. De kleurrijke wasspelden tel ik niet. Wel merk ik op dat ze elk één handdoek laten dansen op het ritme van de soul music.

Het wit van een vlinder die aan het smullen is van de lavendel dartelt vrolijk op en neer. Van hier naar daar. Van daar naar hier.

Als ik opzij van mij kijk zie ik groene armen als van een inktvis – maar dan strak naar omhoog gericht – meedeinen in een openlucht waterachtig inktblauw.

Aan de andere zijde begeef ik me op de rand van de jungle. Alle tinten groen. Donker beneden, lichter naar boven toe. Groen tegen bruin. Het heeft iets aards.

Voeten op de grond. Aarden. Uitademen als je naar beneden buigt. Inademen als je je groot maakt. Inademen en uitademen: soulfood. Zonder ben je niets.

Zonder ben je er niet meer.

Stel dat ik mijn ogen sluit. Ben ik er dan niet meer? Is deze tuin er dan niet meer? En die charmante vrouw is die dan verdwenen? Met wat moet ik mijn ziel dan voeden?

Stel dat ook mijn brein de ogen sluit en ik geen herinneringen meer heb. Ben ik er dan nog? Tuurlijk, zul je antwoorden, want je ademt nog in en je ademt nog uit. Daar voor heb je geen herinneringen nodig.

Mij lijkt het een te streng dieet.

Leven zonder genot. Kan je dat? En heb je herinneringen nodig om genot te ervaren? Kan iets of nog beter iemand bestaan zonder een achtergrond?

Maar wat als je te gulzig bent? Als alles wat je omringt soul food is voor jou? Als je het allemaal wil verorberen? Ontplof je dan niet? Ben je er dan nog?

Inge De Waele